Θα μπορούσε να υποστηριχθεί σχετικά με το "μπάτσοι, γουρούνια,δολοφόνοι" η εξής άποψη: ένας από τους λόγους που κάποιος αποφασίζει να εργαστεί στην αστυνομία και τις λοιπές δυνάμεις καταστολής, περιφρούρησης και πρόληψης εγκλημάτων είναι το γεγονός πως του αρέσει να έχει στην κατοχή του όπλο, όντας εθισμένος στη δύναμη και την υπεροχή έναντι των υπολοίπων που του χαρίζει ένα όπλο, ενδεχομένως αναγκασμένος και για βιοποριστικούς λόγους να έχει επιλέξει μια "σχολή" στην οποία έχει εξασφαλισμένη τροφή και στέγη, καθώς και επαγγελματική αποκατάσταση. Επιτυγχάνοντας ακόμη και υψηλή βαθμολογία, εισάγεται στην αστυνομική "ακαδημία" και από εκείνη τη στιγμή υφίσταται μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου κατά την οποία διαχέονται εμμέσως και αμέσως στο μυαλό του απόψεις σοβινιστικές, πατριωτικές, ελληνορθόδοξες, αντικομμουνιστικές, που συχνά απλώς συμπληρώνουν τις απόψεις με τις οποίες γαλουχήθηκε στην μικροαστική ή χαμηλού εισοδήματος ελληνική οικογένειά του και στο γεμάτο αγκυλώσεις και προκαταλήψεις σχολείο όπου διαμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό ο χαρακτήρας του. Κατόπιν, ντύνεται μια επίσημη στολή, παίρνει το περίστροφο και βγαίνει στους δρόμους να περιπολήσει, να ελέγξει την κυκλοφορία, να ανταποκριθεί σε κλήσεις πολιτών για βοήθεια. Συχνά θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο, ερχόμενος αντιμέτωπος με αδίστακτους ένοπλους εγκληματίες του ποινικού κώδικα.
Στο σημείο αυτό αρχίζουν οι αποκλίσεις και το στερεότυπο. Από κάποιους, δεν ξέρω πόσους. Θα προκύψει διαφθορά, εγκληματική συμπεριφορά, αλαζονεία. Ορισμένοι θα επιλέξουν να υπηρετήσουν σε ειδικές ομάδες, δε γνωρίζω αν τοποθετούνται εκεί, θεωρώ πιο λογικό να είναι δική τους επιλογή κάτι τέτοιο. Ειδικοί φρουροί, ΜΑΤατζήδες, ασφαλίτες με πολιτικά, ΖΗΤΑδες, Δελτάδες και λοιπές παρέες ένοπλων πιονιών της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, γρανάζια μιας στρατιωτικοποιημένης μηχανής που τυπικά προστατεύει τον πολίτη μα ουσιαστικά υπερασπίζεται το μικροαστικό κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Έχω συναίσθηση του πόσο δύσκολο είναι να περιμένεις από ένα δημόσιο υπάλληλο να παρακούσει τις εντολές του ανωτέρου του, επομένως αναγνωρίζω πως ενδεχομένως σφίγγονται όσοι παρατάσσονται απέναντι σε ένα πλήθος που διαδηλώνει για την ελευθερία του. Παρόλα αυτά, όσο αφελώς πιστοί και να είναι στους εντολείς τους, η σχεδόν εκδικητική μανία με την οποία αντιμετωπίζουν τους διαδηλωτές δε μου αφήνει κανένα περιθώριο ανοχής: όλα τα αστυνομικά όργανα που εργάζονται σε ομάδες καταστολής των λαϊκών εκδηλώσεων, όλοι εκείνοι που δεν καταφέρνουν να συγκρατήσουν τα όποια πάθη τους και τελικά χτυπάνε κόσμο, ρίχνουν αφειδώς δακρυγόνα είναι, επιεικώς, εν δυνάμει δολοφόνοι, οι οποίοι τρομοκρατούν και καταδιώκουν τον λαό, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των πλουσίων, ναι, των καπιταλιστών...
Τι σημαίνει αυτό για μένα; Από τη στιγμή που για οποιοδήποτε λόγο, ακόμη και βιοποριστικό, κάποιος επιλέγει να γίνει αστυνομικός και καταλήγει όχι να δουλεύει για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά να τα αντιμάχεται, δεν είναι παρά ένας εχθρός του λαού, ενώ θα μπορούσε να είναι μαζί με τον διαμαρτυρόμενο κόσμο. Στην εύκολη ερώτηση "και τι να έκανε, να κατέληγε άνεργος;", έχω να απαντήσω πως η πλειονότητα των ανθρώπων δεν επιλέγει τελικά να εργαστεί στην αστυνομία (ή ακόμη χειρότερα ΜΑΤατζής και ασφαλίτης) αλλά προσπαθεί να επιβιώσει ασκώντας κάποιο άλλο επάγγελμα.
Προφανώς και υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι εκεί μέσα οι οποίοι είναι αξιόλογοι και προσπαθούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, η οποία δεν είναι να ακολουθούν άκριτα τις εντολές της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας ανεξάρτητα από το αν είναι προς όφελος του κεφαλαίου και όχι του λαού. Το αν είναι η εξαίρεση ή ο κανόνας, στην παρούσα φάση δε με αφορά. Γιατί το στερεότυπο που θέλω να παρουσιάσω δεν είναι αυτό του καλού και υπεύθυνου αστυνομικού αλλά του κακού και αδίστακτου μπάτσου.
Τα εκατοντάδες "μεμονωμένα" περιστατικά αστυνομικής βίας δεν καθιστούν εξαίρεση αλλά κανόνα. Η αλληλεγγύη που επιδεικνύουν μεταξύ τους τα αστυνομικά όργανα θυμίζει μαφιόζικη ομερτά και το γεγονός πως δεν επιβάλλεται ποτέ κάποια απόλυση είναι ενδεικτικό της μεγάλης διαφθοράς σε αυτή την ιδιότυπη ομάδα υπαλλήλων του δημόσιου τομέα, στον οποίο έτσι κι αλλιώς επικρατεί ατιμωρησία στους επίορκους.
Το υπάρχον οικονομικό και πολιτικό καθεστώς φροντίζει για τη συντήρησή του. Προσφέρει συστηματικά ελλειπή παιδεία, εξαθλιώνει οικονομικά τους πολίτες ώστε να επιθυμoύν ακόμη και την εργασία σε αστυνομικά και στρατιωτικά σώματα, εκεί μέσα ολοκληρώνει τη δημιουργία ελλήνων χριστιανών που θα κάνουν τα πάντα για τη χώρα και την πολιτική ηγεσία κι ύστερα τούς ξαμολά να προστατεύσουν το σύστημα από τους πολίτες που απαιτούν ελευθερία και πραγματική δημοκρατία.
Εγώ γιατί το καταλαβαίνω αυτό;
Κάτι τέτοιο, επιλέγει να μην το καταλάβει ο άλλος. Κάνει πως δε συμβαίνει τίποτα και γίνεται αστυνομικός. Κι εκεί μέσα, δεν προσπαθεί να εξυγιάνει την υπηρεσία. Συνήθως, γίνεται πιόνι της εξουσίας. Της εξουσίας των καταπιεστών του λαού.
Αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου